عشق یعنی ح ، سین ، یاء و نون
ای خلایق بنویسید به سنگ لحدم
/
من فقط عشق حسین ابن علی را بلدم
//
ننویسید که او نوکر بدبختی بود
/
بنویسید که او منتظر مهدی بود
بسم رب الحسین خیالم را چراغانی کرده ام برای تو که حتی لمس خیالت هم وضو میخواهد سفری در پیش است... از مبدأ قصه ی عاشقی.... به مقصد آستان مهربانی ات واژه ها را به عاریت گرفته ام.... در کوله ی راهم از همان اول میدانستم چشم که بگذارم نمیتوانم پیدایت کنم حتی در ناب ترین غزل اصلأ قبول نیست نامت چه ساده مرا بازنده میکند یک بازی دیگر.... یخ،آتش چطور است؟!! میان بساط شیطان که یخ بزنم تکرار نامت آتشم میزند این هم که نشد!!... نامت دوباره مرا بازنده کرد کلاغ پَر از همه بهتر است... به شرطی که وقتی گفتم کـــــــــربلا انگشتت را بلند نکنی تاب شنیدن جمله ی " کربلا،پر " را ندارم اصلأ چرا کربلا پر ؟! ثانیه های بی حضور تو پَر من،غرقِ در گناه پَر شب های شرمندگی پَر پ . ن : مهربان کاش زهیری بغلم میکردی من به آغوش پر از مهر شما محتاجم بسم رب الحسین تکرار مکرّرات همیشه برایم شیرین است... اگر نبض ثانیه ها،معطّر به نام تو باشد، جمعه میشود موسم گره خوردن دانه دانه های تسبیحی که سال ها بود از هم شکافته.... بریده بریده.... در ازدحام نگاه های قریب اما غریبه،نگاه تو را میجویم... تازیانه ی گم شدن سوزنده بر پاهایم می کوبید.... تو را با پای برهنه و با آشفتگی حس کردن می بایست دستان یخ زده ام را که گرفت، هرمِ امید و زندگی در رخنه های قلبم گُر گرفت... اما من،در حسرت لطافت بودم ، جاذبه ی لبخندت ، شیرینی نگاهت... سقوط میکنم میان همهمه ی قطره های باران... چرخ میخورد احساس دخترانه ام در گردش عطر وجودت سر بر آستانت می سایم و مرور میکنم قصه ی عاشقی را و حل میکنم خودم را در کوره محبتت... اشباع که شوی دیگر نه میخواهی ...... و نه میتوانی..... گوشم را نزدیک میکنم تا زمزمه ی عارفانه ات بدرقه ای باشد برای کویر خسته دستانم غلت میخورم میان سحرگاه کودکی پیوند میکنم لحظات زمین گیری ام را با شامگاه استجابتت پشت دروازه های تردید،زیر و رو میکنم نشانی ات را باز م نیروی شناوری غلبه کرد.... به نقطه ی بحرانی رسیدم نه توان ذوب دارم و نه نای پرواز کنار هیچستان زندگی مرورت میکنم همیشه شیرین بوده ای... گام آخر را تو بردار .... من از نفس افتاده ام صعودی برایم ترسیم کن میدانم شیب صعود تو،تا به عروج میکشاندم دست من گیر که این دست،همان است که من سال ها از غم هجران تو بر سر زده ام بسم رب الحسین ءأدخل یا رسول الله؟ گم میشوم میان شوره زار اشک هایی که تمنای وصالت را می جویند. نبض رؤیا تند میزند آن سان که چادرم را روی صورتم می کشم قاب شکسته ی دل تنگی ست، که در تنگ بلور چشمانم برایت آوردم ...... تحفه ای است ناقابل با تار و پود احساس بافته ام کلاف سر در گم حاجتم را پرواز کبوترهایت را می بویم میرسم به استشمام آستان رأفتت یا رئوف.... پریشان میشود دستانم... ناگزیر شبکه های ضریحت را چنگ میزنم خنکای آب سقا خانه چنان مشام روحم را می نوازد .... نا گاه آشفته بازار میشود حال این ثانیه هایم میخواهند بگیرند تنها دارایی ام را... حقم را.... شبیه شده ام به گوشواره ای فتاده بر خاک حقش را گرفته اند گویا میشنوم ناله های جانسوزش را حقش را غصب کرده اند همان حق آویزان بودن بر گوش های دخترک 3 ساله می فروشم گوشواره ام را اگر پیدا شود در عوض انگشتری زیبا برایت میخرم حاج علی راست میگوید : ما آواره بین الحرمین رضا و حسینیم راست میگویی حاج علی ، اذن دخول را از باب الجواد میخوانیم و پناه میبریم به مهربانی ارباب *** إلیک أشکوا ... إلیک أشکوا... خداوند .... آسان نیاوردم به چنگ برایم خواب و خیال در سر دارند این جماعت میخواهند بگبرند از من آخر تو بگو، من چه دارم جز حسین؟! *** صحن انقلابم همسایگیِ دائم الفضلیِ تان تمام حاصل عمرم به باد خواهد رفت اگر برای زیارت به کربلا نروم *** راست میگفت حاج علی ... بغض نوشت : تمام حاصل عمرم به باد خواهد رفت اگر برای زیارت به کربلا نروم 
By Ashoora.ir & Night Skin
درباره وبلاگ
نویسندگان
پیوندها
پیوندهای روزانه
آرشیو مطالب
سایر امکانات
لوگوی دوستان
